NFPA انجمن ملی آتش نشانی امریکا ( American National Fire Protection Association ) استانداردهایی را جهت ایمنی در مقابل آتش وضع میکند که به عنوان مرجع در طراحی و اجرای یک سیستم اعلام حریق شناخته می شود . در ادامه به بررسی استانداردها و دستورالعمل طراحی و اجرای سیستم اعلام حریق ساختمان بر اساس استاندارد NFPA می پردازیم.
1 – مساحت هر زون 2000 متر مربع می باشد .
2 – حداکثر طول زون 3000 متر می باشد .
3 – حداکثر تعداد المان های هر زون ( شامل شستی ، دتکتور و … ) 24 المان است و بهتر است حداکثر 20 عدد منظور گردد .
4 – هر طبقه مسکونی می تواند بر روی یک زون قرار گیرد .
5 – پیشنهاد می شود شستی اعلام حریق راهرو طبقات بر یک زون مجزا قرار گیرد .
6 – در جاهائی که دارای ولتاژ القائی است ( اتاق ترانس ، سوئیچ و … ) میبایست از سیم روکشدار استفاده گردد .
7 – سیم باید در لوله مستقل و مجزا باشد .
8 – چنانچه سقف و کف کاذب دارای ارتفاع بیش از 80 سانتیمتر باشند ، نیاز به دتکتور دارند .
9 – اگر فاصله پارتیشن نصب شده تا سقف کمتر از 30 سانتیمتر باشد ، باید برای آن دتکتور مجزا در نظر گرفته شود .
10 – اگر ارتفاع گچبری سقف بیش از 50 سانتیمتر باشد لازم است دتکتور مجزا برای هر فضا مدنظر قرار داده شود .
11 – کلیه انبارها می بایست دارای دتکتور باشند : الف – در صورتی که انبار در واحد مسکونی باشد ، لازم است یک دتکتور حرارتی برای آن در نظر گرفت. ب – برای انبارهای موجود در پارکینگ اگر بصورت ردیفی باشد در فاصله 50 سانتیمتر از انبارها و در فاصله حداکثر 8 متر از هم نصب می شوند و اگر انبارها بصورت مجموعه ای باشد یک دتکتور در مسیر ورودی به آنها نصب می شود .
12 – در مجاورت تابلو کنتورهای برق یک دتکتور دودی نصب می شود .
13 – هر موتورخانه و چاهک آسانسور میبایست دارای یک زون مجزا از دتکتور های دودی باشد ( استفاده از ردیاب مکنده دودی Smoke Aspretion System پیشنهاد می شود ) .
14 – در سوله های صنعتی و ساختمانهای دارای رایزر برق ، لازم است لازم است از دتکتور مکنده دودی و یا ردیاب حرارتی کابل ( Linear Heat Detector ) استفاده شود .
15 – حداکثر سطح پوشش دتکتور دودی 100متر مربع و برای دتکتور حرارتی 60 متر مربع می باشد .
16 – حداکثر ارتفاع نصب دتکتور دودی 12 متر و برای دتکتور حرارتی 8 متر می باشد .
17 – برد دتکتور ها : الف – دتکتورهای دودی : دایره ای به شعاع 6.5 متر ، فاصله دتکتور دودی 10.6 متر تا 15 متر بر حسب مکان و آرایش نصب ب – دتکتورهای حرارتی : دایره ای به شعاع 5.3 متر در محلهایی با ریسک بالا مانند آشپزخانه ، دایره ای به شعاع 6.5 متر در محلهایی با ریسک کمتر مانند پارکینگ ، فاصله دو دتکتور حرارتی 7.5 متر تا 10.6 متر بر حسب مکان و آرایش نصب
18 – استفاده از دتکتور های دوکاناله در هتل ها و ساختمانهای مسکونی خوب ولی برای مکانهای صنعتی لازم است از دتکتور مجزا استفاده نمود .
19 – محل نصب ددکتور دودی نباید در مجاورت یا نزدیک جریان هوا باشد ( دور از پنجره ، درب و فضای باز پارکینگ ) .
20 – حداقل فاصله دتکتور تا دیوار و یا پارتیشن 50 سانتیمتر و حداکثر 7 متر برای دتکتور دودی و 5.5 متر برای دتکتور حرارتی می باشد .
21 – بهترین مکان نصب تابلوی اعلام حریق در نگهبانی ، سرایداری و اتاق اطلاعات و یا در نزدیکی ورودی ساختمان می باشد به نحوی که مورد رویت عموم و خصوصا مامور آتش نشانی باشد .
22 – در فضای سوله ، حداکثر فاصله پیمایشی که فرد جهت رسیدن به شستی طی می کند نباید بیشتر از 20 متر باشد .
23 – در سقف های شیبدار لازم است دتکتورها در ارتفاع 50 سانتیمتر پائین تر از مرتفع ترین نقطه سقف نصب شوند .
24 – شستی اعلام حریق : شستی اعلام حریق در حالت معمولی در ارتفاع 120 تا 140 سانتیمتر و تابلو اعلام حریق در ارتفاع 170 سانتیمتر از کف نصب شوند . فاصله شستی ها در راهرو های پهن و کم تردد بین 30 تا 45 متر . فاصله شستی ها در راهروهای پرتردد و باریک و پله بین 15 تا 25 متر . در کنار هر درب یا راه پله خروجی ( در هنگام تخلیه ساختمان ) یک شستی نصب شود . استفاده از شستی در محلهای فرار و خروج و ابتدای راه پله .
25 – برای مجتمع های مسکونی و سوله های بزرگ ، استفاده از سیستم آدرس پذیر الزامی است .
26 – حداکثر طول لوپ 3 کیلومتر و دارای حداکثر 128 المان می باشد .
27 – در سیستم آدرس پذیر نمی توان مسیر رفت و برگشت را درون یک لوله قرار داد .
28 – حداکثر تعداد لوپ 4 عدد می باشد .
29 – در هر ناحیه ( zone ) حداکثر تعداد 24 عدد انواع سنسور در نظر گرفته شود .
30 – کابل ارتباطی سنسورها از نوع ( JY-ST-Y ) و با ضخامت 8 دهم میلیمتر انتخاب گردد . از کابل با سیم مقطع 1.5 میلیمتر برای آژیرها و شستی ها می توان استفاده نمود .
31 – در مجتمع های تجاری ، مسکونی نیازی به ارتباط خاصی بین سیستمهای کنترل اعلام حریق واحدهای تجاری و مسکونی نیست و فقط آژیرهایی در فضای بیرون در نظر گرفته شود .
32 – واحدهای تجاری هر کدام دارای یک سیستم اعلام حریق مستقل باشند و در پاساژها از یک سیستم اعلام حریق مرکزی استفاده شود .
33 – در انتهای مسیر آژیرها مقاومت پایان خط در نظر گرفته شود .
34 – در صورت روکار بودن سیم کشی سیستم اعلام حریق باید از لوله فلزی استفاده نمود و از به کار بردن داکت های پلاستیکی اجتناب کرد .
35 – در پلانی از سیستم اعلام حریق که کابل کشی ها و مرکز اعلام حریق کشیده شده است ، توضیحی در مورد نواحی هر زون داده شود .
36 – می بایست برای پله فرار یک زون مجزا در نظر گرفته شود که شستی آن در هرطبقه و در مسیر پله قرار گیرد .
37 – با توجه به اینکه در پاگرد راه پله شستی نصب شده ، لذا شستی جنب درب ورودی واحد ساختمانی حذف می شود .
38 – لازم است کلیه اتاق خوابها دارای دتکتور دودی باشد . فضای راهرو نیازی به دتکتور ندارد .
39 – با توجه به میزان بالای توان صوتی آژیرهای اعلام حریق ، لازم است علاوه بر زیرزمین و همکف در هر دو طبقه یک دستگاه آژیر به قدرت 75 دسیبل نصب نمود و ترجیحا در هر واحد یک بیزر با توان صوتی 30 دسیبل لحاظ گردد . در هرصورت هر ساختمان مسکونی حداقل دارای دو آژیر می باشد .
40 – لازم است در پلانی که سیستم اعلام حریق مرکزی ( F.A.C ) رسم شده ، تعداد زونهای آن و نیز محل کاربردی هر زون تعریف شود . بعنوان مثال : ” سیستم اعلام حریق مرکزی دارای 8 زون و به ازاء هر طبقه ، همکف ، راهرو ، آسانسور و پله فرار دارای یک زون می باشد .
حجم فایل : 3 مگابایت
